About 17 August 2016...

Γάμος και Βάφτιση σήμερα...επιτέλους έφτασε η μέρα!!!!!

Όχι, δεν ήπια. Είμαι νηφάλια. Αλήθεια!

Και τέρμα χαρούμενη!
Και βλακωδώς συγκινημένη.
Και λίγο μελαγχολική από την αναπόληση όλης της διαδρομής έως και σήμερα.
Και......βασικά δεν τα πάω καλά με τα λόγια και την έκφραση συναισθημάτων...

Δε μπόρεσα να γράψω ευχετήρια κάρτα...οι κοινότυπες ευχές δε με καλύπτουν...αλλά και αυτά που έχω στο μυαλό και την καρδιά δε μπορώ να τα εκφράσω με λέξεις......
Είμαι ελαττωματικό μοντέλο ανθρώπινου είδους. Το ομολογώ!

Ότι καλύτερο και πιο απίθανο μπορεί να θελήσει κάποιος στη ζωή του, σας το εύχομαι!

Be blessed A.K., E.X. and little I.X...!!!

Thank you for the best wedding + baptism experience E.V.E.R.!!! 

About 15 April 2016...

Έχει και μαλλάκια μωρέ..........όχου το!

"Τι είπα Τάκη??"

Όλη η μέρα να σου πηγαίνει χάλια....να σκέφτεσαι "δε μπορεί, κάπου θα υπάρχει και κάποιος με τουλάχιστον το βασικό δείκτη IQ για να συνεννοηθώ"...

Πλησιάζει μεσημέρι, και έχοντας επισκεφτεί 3 Υπηρεσίες, έχω πια απελπιστεί. Δεν υπάρχει σωτηρία σε αυτή τη χώρα και με αυτό τον τρόπο διοίκησης.

Τελευταία στάση το Ταχυδρομείο. Κόβω χαρτάκι προτεραιότητας και περιμένω υπομονετικά τη σειρά μου. 

Παρατηρώ οτι όλοι σχεδόν οι υπάλληλοι βρίσκονται σε μια κατάσταση εκνευρισμού και αναμπουμπούλας και πηγαινοέρχονται.

Ακριβώς πριν από μένα είναι μια κοπέλα που κοντοστέκεται στην πόρτα. 

Έρχεται η σειρά της. Μπαίνει μέσα σέρνοντας από το λουράκι του το σκυλάκι της και πλησιάζει τον γκισέ, όπου στεκότανε από πίσω ο υπάλληλος που θα την εξυπηρετούσε.

Κοπέλα : Κάτσε κάτω Τάκη να πληρώσω ένα λογαριασμό…

«Τάκη»…?!?...εντάξει…όχι και το πιο πετυχημένο όνομα για σκυλάκι, σκέφτομαι…

Ο σκύλος στριφογυρίζει γύρω από την κοπέλα και προσπαθεί να μυρίσει τα πάντα γύρω του…

Κοπέλα : Τι είπα Τάκη??? (με επιτακτικό ύφος)

Στο δευτερόλεπτο ο σκύλος έκατσε κάτω και……ο υπάλληλος πίσω από τον γκισέ το ίδιο!!

Η κοπέλα τελείωσε τη συναλλαγή της και ήρθε η σειρά μου. Πλησιάζοντας τον γκισέ μου πέρασε μια σκέψη από το μυαλό………μήπως ο υπάλληλος πίσω από τον γκισέ λέγεται Τάκης?? Βρε μήπως απλά πρέπει να τους μιλάς με επιτακτικό ύψος για να κάνεις τη δουλειά σου?!

Να δεις που τόσο καιρό απλά αντιμετωπίζω λάθος τους υπαλλήλους του δημοσίου τομέα…

54 δευτερόλεπτα συζήτηση!!

Σε αντιπαράθεση τώρα με το πρωινό περιστατικό του ΕΟΤ, παραθέτω τώρα σκηνικό με υπάλληλο εξυπηρέτησης πελατών τράπεζας, όπου επειδή έληγε η χρεωστική μου κάρτα, έκανα αίτηση ανανέωσης, μου έστειλαν την καινούρια κάρτα και ήθελα να την ενεργοποιήσω.

Υπάλληλος : Καλησπέρα, εξυπηρέτηση πελατών Τράπεζας Μπλα, ονομάζομαι Τάδε Τάδογλου, αριθμός θέσης, 133, πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω?
Εγώ : Καλησπέρα, παρέλαβα σήμερα την καινούρια χρεωστική μου κάρτα και θα ήθελα να την ενεργοποιήσω.
Υπάλληλος : Μάλιστα, μου λέτε το νούμερο της κάρτας σας, σας παρακαλω?
Εγώ : xxxx xxxx xxxx xxxx
Υπάλληλος : Το ονοματεπώνυμο σας?
Εγώ : Μπλα Μπλάκη.
Υπάλληλος : Ημερομηνία γέννησης?
Εγώ : xx-xx-xxxx
Υπάλληλος : Ημερομηνία λήξης της κάρτας?
Εγώ : xx-xxxx
Υπάλληλος : Ημερομηνία έκδοσης της κάρτας?
Εγώ : xx-xxxx
Υπάλληλος : Η ταχυδρομική σας διεύθυνση?
Εγώ : Μπλα Μπλου 14, Μπλαμπλουπολη
Υπάλληλος : Η κάρτα σας ενεργοποιήθηκε. Μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε άμεσα, χωρίς κανένα πρόβλημα. Έχετε κάποια άλλη ερώτηση?
Εγώ : ναι, θα χρησιμοποιήσω το παλιό Pin ή θα μου έρθει καινούριο?
Υπάλληλος : Όχι, χρησιμοποιείτε κανονικά το παλιό σας Pin, εφόσον δεν πρόκειται για έκδοση καινούριας κάρτας, αλλά για ανανέωση.
Εγώ : Ωραία, έχω καλυφθεί. Ευχαριστώ πολύ.
Υπάλληλος : Εμείς ευχαριστούμε που καλέσατε. Καλό σας υπόλοιπο ημέρας.

Διάλογος 54 δευτερολέπτων.
54 ..........

Πάω έξω, δοκιμάζω την κάρτα στο ΑΤΜ, και δουλεύει ρολόι.
Αυτή είναι εξυπηρέτηση.

Θα μου πεις, Ο ΕΟΤ είναι δημόσιο (= δένουμε το γαίδαρο μας), η τράπεζα είναι ιδιωτικός τομέας (= ελέγχεται η δουλειά και η αποτελεσματικότητα σου).
Μήπως να αγοράσει κανένας ιδιώτης τον δημόσιο τομέα, να τον κάνει ιδιωτικό, μπας και στρώσουμε λίγο σας χώρα? Μήπως...?!

Τα υποχθόνια σχέδια του ΕΟΤ

Και εκεί που με έχουν πιάσει τα υπαρξιακά μου αυτό το τελευταίο δίμηνο..."τι είναι η ζωή"...τι είναι ο άνθρωπος"..."χους ει και εις χου απελεύσει" και τα συναφή...παίρνω την απόφαση να προσπαθήσω να μην εκνευρίζομαι με ανθρώπους και καταστάσεις, γιατί στο τέλος τι θα καταλάβω? Θα ασπρίσω νωρίς από το άγχος μου και θα γίνω μοσχάρι επειδή θα το ρίξω στα γλυκά για να μου περνάνε τα νεύρα και η κατάθλιψη.

Και προσπαθώ. Δεν είναι να πεις οτι το βάζω κάτω με το πρώτο περιστατικό. Προσπαθώ.

Αλλά να...είναι και κάτι σταγονίτσες που...σπάνε το φράγμα της υπομονής μου από τα θεμέλια!

Παρασκευή μεσημέρι, με παίρνει ο αδερφός και μου λέει ήρθε ένα χαρτί που λέει ΤΟ & ΤΟ.
Ήμουνα όρθια. Κάθομαι.

Εγώ : Τι λέει???
Αδερφός : "...μπλα μπλα...έχοντας υπόψιν οτι ο επιχειρηματίας δεν ανταποκρίθηκε, αποφασίζουμε την ανάκληση του σήματος ΕΟΤ...μπλα μπλα..."...
Εγώ : Σίγουρα είναι για εμάς το χαρτί?
Αδερφός : Ναι, λέει το όνομα μου απάνω.
Εγώ : Μήπως δεν κατάλαβες καλά τι γράφει?
Αδερφός : Να σου θυμίσω οτι το Πανεπιστήμιο μπορεί να το έβγαλα μετά από σένα, αλλά το λύκειο το έβγαλα πριν από σένα. Η ανάγνωση ήταν προαπαιτούμενο προσόν και για τα δυο.
Εγώ : Εντάξει, σκάναρε και στείλε μου το έγγραφο σε εμάιλ, για να κρίνω πόσο πολύ θα τους βρίσω.

Μου στέλνει το έγγραφο, το διαβάζω, όντως δεν πέρασε με μέσον το εκπαιδευτικό σύστημα ο αδερφός, βλέπω όνομα αρμοδίου στον ΕΟΤ και καλώ στο τηλέφωνο επικοινωνίας.

13:30 ημέρα Παρασκευή έλειπαν οι αρμόδιοι. "Πρέπει να περιμένετε μέχρι τη Δευτέρα".......
Εγώ να περιμένω...το εγκεφαλικό το ρωτάς αν έχει υπομονή?

Σήμερα, παίρνω τηλέφωνο 08:57 το πρωί. "Η κυρία Τάδε λείπει. Πάρτε ξανά σε 5 λεπτά".
09:16 το πρωί. "Η κυρία Τάδε λείπει. Πάρτε ξανά σε 5 λεπτά".
09:31 το πρωί. "Η κυρία Τάδε λείπει. Πάρτε ξανά σε 5 λεπτά".
09:55 το πρωί. "Η κυρία Τάδε λείπει. Πάρτε ξανά σε 5 λεπτά".
10:11 το πρωί. "Η κυρία Τάδε λεί......αχ, όχι, ήρθε, μισό λεπτό να σας συνδέσω".

Εγώ : Καλημέρα. Ονομάζομαι Μπλα Μπλάκη, και σας παίρνω σχετικά με ένα έγγραφο ανάκλησης που μας στείλατε για την Μπλα-Μπλα επιχείρηση...
Υπάλληλος : Α, ναι, που ανακαλέσαμε το σήμα.
Εγώ : Ναι, για ποιό λόγο έγινε αυτό?
          (κάτσε να δούμε μήπως προέκυψε τίποτα άλλο που δεν το έχω υπόψιν μου και τους βρίσω άδικα)
Υπάλληλος : Γιατί πέρυσι σας είχαμε στείλει ένα έγγραφο για να μας στείλετε κάποιες εγκρίσεις που είχαν λήξει και εσείς δεν κάνατε τίποτα.
Εγώ : Οχι, δεν τα ξέρετε καλά τα πράγματα. Συντάξατε την επιστολή που μου αναφέρατε στις 9-9-14. Εμείς την παραλάβαμε 18-9-14. Η επιστολή έγγραφε μέσα να σας αποστέιλουμε τις νέες εγκρίσεις εντός 15 ημερών από τη λήψη της επιστολής από εμάς, δηλαδή μέχρι τις 3-10-15. Μόλις συγκέντρωσα τα χαρτιά, πολύ νωρίτερα από την προθεσμία που μας είχατε δώσει, παίρνω τηλέφωνο και μιλάω με την κυρία Μπλιμ Μπλομ που είχε συντάξει την επιστολή που λάβαμε και τη ρωτάω πως να σας τα στείλω και μου λέει με φαξ. Και το στέλνω το φαξ την ίδια εκείνη μέρα που μιλήσαμε, Πέμπτη 25-9-14 και αμέσως μετά την παίρνω ξανά τηλέφωνο και τη ρωτάω αν τα έλαβε, μου απαντάει ναι, και τη ρωτάω αν χρειάζεται να σας τα στείλω και με ταχυδρομείο και μου λέει όχι. Παρόλα αυτά εγώ την επόμενη μέρα 26-9-15, τα στέλνω και ταχυδρομικά. Το λάθος μου ήταν οτι βασίστηκα στο οτι δεν μου τα ζήτησε η Υπηρεσία σας οπωσδήποτε ταχυδρομικά, οπότε τα έστειλα ως απλή αλληλογραφία και όχι συστημένο, αλλιώς θα είχα και απόδειξη αποστολής. Και έρχεστε τώρα 1 χρόνο μετά, χωρίς καμία ειδοποίηση και μου στέλνετε μια επιστολή ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΣ που λέει οτι "ο επιχειρηματίας ΔΕΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ" οπότε αποφασίσατε την ΑΝΑΚΛΗΣΗ του σήματος ΕΟΤ της επιχείρησης. Δηλαδή τι άλλο έπρεπε να κάνω για να καταλάβετε οτι ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΑ στο αίτημα σας? Να το βγάλω σε ρεπορτάζ του σταρ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων?
Υπάλληλος : Εντάξει, τώρα...καταλαβαίνω τον εκνευρισμό σας...αλλά στο φάκελο σας δεν έχω βρει κανένα από τα χαρτιά που σας ζητήσαμε πέρυσι...
Εγω : Α...δηλαδή τον έχετε βρει το φάκελο μας! Γιατί πριν κάποιους μήνες που σας ζήτησα να μου βγάλετε αντίγραφο από κάποιο πρόστιμο που είχαμε πληρώσει παλιότερα, μου είχατε πει οτι δε βρίσκετε το φάκελο μου...
Υπάλληλος : Ε, τι να σας πω...δεν είχατε μιλήσει μαζί μου...δε ξέρω...εγώ άνοιξα το φάκελο σας, δε βρήκα τα χαρτιά και ακολούθησα τη νόμιμη διαδικασία, που ορίζει να προχωρήσουμε σε ανάκληση του σήματος, χωρίς περαιτέρω ειδοποίηση...
Εγω : Μα τα έστειλα με φαξ όπως μου υπέδειξε η συνάδελφος σας και τα έστειλα ΚΑΙ ταχυδρομικά, παρότι δεν το θεωρήσατε απαραίτητο. Τι άλλο έπρεπε να κάνω για να σιγουρευτώ οτι έγινε η δουλειά μου? Να αφήσω τις δουλειές μου εδώ να έρθω στο διπλανό Νομό να βάλω με τα ίδια μου τα χέρια τα χαρτιά στο φάκελο?
Υπάλληλος : Τέλοσπαντων, τώρα...
Εγω : Όχι "τελοσπαντων τωρα".........έχω μπει σε μια διαδικασία ΤΩΡΑ, αν και έχω περιθώριο μέχρι το τέλος του 2017, για να βγάλω το Πιστοποιητικό Κατάταξης σύμφωνα με το νέο σύστημα προδιαγραφών και προσπαθώ να καταλήξω στο φορέα που θα μου κάνει τη διαπίστευση για το ΞΕΕ, κι έρχεστε τώρα και μου ανακοινώνετε οτι το σήμα μου ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ...
Υπάλληλος : Α!...που μάθατε εσείς γι αυτό?
Εγω : Γιατί, μυστικό είναι?
Υπάλληλος : Οχι, αλλά κυρίως αυτοί που βγάζουν σήμα ΕΟΤ από το καλοκαίρι και μετά είναι ενήμεροι για την καινούρια νομοθεσία...
Εγω : Εμ...τι να κάνουμε...έχω κι εγώ τις πηγές μου. Σήμα ΕΟΤ δε ξέρω αν έχω.
Υπάλληλος : Εντάξει, στείλτε μας τα χαρτιά ξανά.
Εγω : Με φαξ?
Υπάλληλος : Με φαξ.

Κλείνουμε το τηλέφωνο. Στέλνω το φαξ. Την παίρνω ξανά τηλέφωνο.

Εγω : Γειά σας, η Μπλα Μπλάκη είμαι πάλι. Σας έστειλα πριν λίγο το φαξ
Υπάλληλος : Ωραία.
Εγω : Τι ωραία? Το λάβατε?
Υπάλληλος : Ε, πρέπει.

Εγω : Ναι, μήπως να το δούμε λίγο για να είμαστε σίγουροι αυτή τη φορά?
Υπάλληλος : Καλά, μισό λεπτό περιμένετε να πάω να δω...

Τώρα...που ακριβώς έχουν εγκαταστήσει το φαξ...δεν έχω ιδέα.
17 λεπτά έκανε μέχρι να έρθει να μου ξανά μιλήσει στο τηλέφωνο.
Δηλαδή...μπορούσε άνετα να φύγει από το γραφείο, να πάει να βάλει το μπρίκι του καφέ για να φτιάξει διπλό ελληνικό, να πάει τουαλέτα (για ψιλό ή χοντρό δεν έχει σημασία), να πάει κάτω να δει γιατί κορνάρανε τα λεωφορεία και είχε προκληθεί κομφούζιο, να γυρίσει πάνω, να ανταλλάξει κανένα σόκιν σχόλιο με τον γόη της Υπηρεσίας, να πάει να κλείσει το γκαζάκι, να πάρει το φλιτζάνι του καφέ μαζί της, περνώντας από το διάδρομο να πάρει το φαξ μου από το μηχάνημα και να έρθει να μου απαντήσει στο τηλέφωνο που την περίμενα, αφού πρώτα βγάλει το καθρεφτάκι της από τη τσάντα της και διορθώσει το κραγιόν της.
Δηλαδή...ΕΜΑ!!!

Υπάλληλος : Εντάξει, τα λάβαμε.

Εγω : 3 έγγραφα?
Υπάλληλος : Ναι, 3. Θα τα πρωτοκολλήσω εγώ σήμερα.

Εγω : Και μετά...?
Υπάλληλος : Και μετά...τι?

Εγω : Ε, δε θα πάρουμε κι εμείς κανένα έγγραφο ανάκλησης...της ανάκλησης του σήματος ΕΟΤ?
Υπάλληλος : Α, ε, ναι, θα σας στείλουμε ένα.

Όχι οτι δεν τους εμπιστεύομαι, αλλά σημείωσα στην ατζέντα μου, να την ξαναπάρω σε 2 βδομάδες τηλέφωνο. Έτσι απλά για να τσεκάρω αν παρέδωσαν την αλληλογραφία τους στα ΕΛΤΑ.

Τίποτα τίποτα....έχει δώσει γραμμή η κυβέρνηση στις δημόσιες υπηρεσίες να σκορπίζουν εγκεφαλικά, να λιγοστεύει ο κόσμος, και να γλιτώσουν χρήμα από τις συντάξεις! Αυτά πρέπει να ήταν τα "ισοδύναμα μέτρα" για την εύρεση πόρων που διαλαλούσαν προεκλογικά...!

Κι αν σου κάτσει...?!

Μια ακόμα μέρα όπου έπρεπε να κάνω συναλλαγές με τράπεζα. Τουλάχιστον μπορώ να το προσθέσω και αυτό στη λίστα με τις εμπειρίες μου. Μη γελάτε. Υπάρχουν και αρχάριοι σε αυτό τον τομέα...

Έχοντας τελειώσει με τις συναλλαγές μου, πατάω το κουμπί της πόρτας για να βγω από το κατάστημα και η προσοχή μου πέφτει σε ένα παππούλη που πατούσε το κουμπί στο μηχάνημα για να του βγάλει αριθμό προτεραιότητας για το ταμείο. Του έβγαλε το νούμερο 35. Ο παππούλης κάνει γκριμάτσα δυσαρέσκειας.

Ξαναπατάω το κουμπί μου γιατί η πόρτα μάλλον μπλόκαρε και δεν πήρε την εντολή την πρώτη φορά. Κοιτάω πάλι τον παππούλη. Ξαναπατάει το κουμπί για να του βγάλει πάλι νούμερο προτεραιότητας. Του έβγαλε το νούμερο 36. Γκριμάτσα δυσαρέσκειας πάλι ο παππούλης. 

Πλησιάζει ένας νεαρός για να πάρει κ αυτός νουμεράκι προτεραιότητας. Ο παππούλης κάνει ένα βήμα αριστερά και κάνει νόημα στον νεαρό λέγοντας του :

"Για δοκίμασε κι εσύ...γιατί εμένα μου έβγαλε μεγαλύτερο..."

Σκαλώνω.

Σκαλώνει και ο πιτσιρικάς, αλλά πατάει παράλληλα και το κουμπάκι. 

Του βγάζει το νούμερο 37.

Απογοητευμένος πλέον ο παππούλης, απομακρύνεται μουρμουρίζοντας ...:

"Πάλι μεγαλύτερο έβγαλε. Δε μας θέλει η τύχη σήμερα...".

Γυρίζει και με κοιτάει ο νεαρός με αποσβολωμένο ύφος. Τον κοιτάω με συμπόνοια και του χαμογελάω. Σπρώχνω την πόρτα και οδεύω προς της έξοδο από την Τράπεζα.

Μεγάλο δέλεαρ να πάει κανείς να μιλήσει στον παππούλη και να καταλάβει τι ακριβώς είχε στο νου του, αλλά καθότι η δουλεία περιμένει, ας αρκεστούμε στα 2 πιο πιθανά σενάρια :

- Είτε ο παππούλης δεν έχει επισκεφτεί κάποια Τράπεζα, από τότε που εγκατέστησαν το σύστημα με τους αριθμούς προτεραιότητας,

- Είτε του έχουν απαγορεύσει να παίζει τυχερά παιχνίδια μετά από μακροχρόνιο εθισμό του, και τώρα κάπου πρέπει να ξεσπάει ο άνθρωπος!

Δελτίο Διαμαρτυρίας

Μέσα στο χαμό και την αναταραχή χθες λαμβάνω ένα εμαιλ από το Εμπορικό Επιμελητήριο, σχετικά με τις επιχειρήσεις εστίασης, οτι πρέπει να διαθέτουν σε εμφανές σημείο και στη διάθεση των πελατών τους "Δελτία Διαμαρτυρίας", οπου μπορούν να καταγράφουν ανα πάσα στιγμή τα παράπονα τους και η αρμόδια Αρχή θα λαμβάνει δράση από εκεί και πέρα.
Επειδή αυτό το εμαιλ το είχα λάβει και την περασμένη βδομάδα, είπα να του δώσω σημασία αυτή τη φορά γιατί στα ψιλά γράμματα διάβασα οτι "οι παραβάτες τιμωρούνται με διοικητικό πρόστιμο 500 ευρω΄". Ε, δεν είναι καιροί για πρόστιμα τώρα...

Πήγα λοιπόν σήμερα, βρήκα αυτό το μπλοκάκι, το αγόρασα, το αρίθμησα, έβαλα τη σφραγίδα της επιχείρησης και μετά.....κόλλησα. Πρέπει να μου το θεωρήσει λέει η αρμόδια Αρχή.
Μάλιστα.
Αρμόδια Αρχή.
Μάλιστα.
Μετά από ολιγόλεπτη αλλά επίπονη σκέψη εντός του χώρου όπου και ο βασιλιάς πάει μόνος του, κατέληξα οτι αρμόδια Αρχή πρέπει να είναι η Περιφέρεια.
Βρίσκω το τηλέφωνο της Διέυθυνσης Ανάπτυξης, και συγκεκριμένα το τμήμα εμπορίου και το τμήμα τουρισμού.
Παίρνω τηλέφωνο...:

Εγώ : Καλημέρα, θα ήθελα να θεωρήσω ένα Δελτίο Διαμαρτυρίας για ένα κατάστημα εστίασης.
Υπάλληλος Α : Ναι...?
Εγώ : Και ήθελα να ρωτήσω ποιά είναι η διαδικασία που πρέπε να ακολουθήσω...
Υπάλληλος Α : ...
Εγώ : Ναι...?
Υπάλληλος Α : ...
Εγώ : Με ακούτε...?
Υπάλληλος Α : Ναι. Δε γνωρίζω να σας απαντήσω. Πάρτε στο τάδε τηλέφωνο.

Βραχυκύκλωσε ο υπάλληλος.
Καλώ στον αριθμό που μου έδωσε...:

Εγώ : Καλημέρα, θα ήθελα να θεωρήσω ένα Δελτίο Διαμαρτυρίας για ένα κατάστημα εστίασης.
Υπάλληλος Β : Ναι...?
Εγώ : Και ήθελα να ρωτήσω ποιά είναι η διαδικασία που πρέπε να ακολουθήσω...
Υπάλληλος Β : ...
Εγώ : Ναι...?
Υπάλληλος Β : ...
Εγώ : Με ακούτε...?
(μα τι στο καλό ίδια αντίδραση όλοι τους?!)

Υπάλληλος Β : Μισό λεπτό περιμένετε...?
Εγώ : Μάλιστα...


(ακούω να φωνάζει σε κάποιον) 
Υπάλληλος Β : Βρε Μαρία...ξέρεις εσύ τίποτα για ένα...

(έχει κάνει ήδη delete στην πληροφορία που του έδωσα, οπότε με ξαναρωτάει...)

Υπάλληλος Β : Συγνώμη, πως μου το είπατε αυτό το χαρτί?
Εγώ : Δελτίο Διαμαρτυρίας. Είναι ένα μπλοκάκι με 30 φύλλα. Τριπλότυπο.
Υπάλληλος Β : Εντάξει, περιμένετε λίγο πάλι.

(ξαναγυρίζει στη συνάδελφό του...) 

Υπάλληλος Β : Δελτίο Διαμαρτυρίας λέει. Ξέρεις εσύ τίποτα?
Υπάλληλος Μαρία : Εμείς τους το στείλαμε?
Υπάλληλος Β : Όχι, είναι λεει ένα τριπλό μπλοκάκι και θέλουν να τους πούμε τι να το κάνουν...

Μου ερχόταν τώρα να του δώσω μια απάντηση έτσι που το έθεσε, αλλά άσε τώρα γιατί δεν το έχει και πολύ με την ερμηνεία και μεταφορά μηνυμάτων.
Η άκρως εντυπωσιακή και διαφωτιστηκή συνομιλία των δυο υπαλλήλων κατέληξε στο να περάσω από εκεί να "δούμε τι θα κάνουμε"...

Παίρνω το Δελτίο Διαμαρτυρίας, τη σφραγίδα της επιχείρησης, μελάνι (για την ξύλινη σφραγίδα), ένα στυλό, την έναρξη της επιχείρησης, την ταυτότητα του ιδιοκτήτη της επιχείρησης, την εγγραφή στο εμπορικό επιμελητήριο, και το τεβε του ιδιοκτήτη, μια φορολογική ενημερότητα και το ΦΕΚ που λέει σχετικά με την απαίτηση αυτή από τα καταστήματα εστίασης και κίνησα για την Περιφέρεια. Έχω καλύψει κάθε ενδεχόμενο εγγράφου που μπορεί να μου ζητήσουν. Μέχρι και στυλό και μελάνι για τη σφραγίδα, για να μη μου πούνε, "δεν έχουμε, ελάτε άλλη μέρα"...!

Ανεβαίνω στο 2ο όροφο, ρωτάω 2 υπαλλήλους που μου δήλωσαν άγνοια περί του θέματος και ο τρίτος με στέλνει σε μια αίθουσα με 3 γραφεία και έναν υπάλληλο. Με το που μου λέει καλημέρα, αναγνωρίσω τη φωνή. Είναι ο Υπάλληλος Β που είχα μιλήσει στο τηλέφωνο. Του λέω το και το...

Υπάλληλος Β : Ε, ναι...αυτό είναι...μμάλιστα...μμμ...
(τον βλέπω που έχει μπλοκάρει και προσφέρομαι να τον βγάλω από την αμήχανη θέση...) 
Εγώ : Είναι έτοιμο, το έχω αριθμήσει, και έχω βάλει τη σφραγίδα της επιχείρησης εδω κάτω αριστερα και εδω δίπλα στα δεξιά είναι να μπει η σφραγίδα της αρμόδιας Αρχής της Περιφέρειας...
Υπάλληλος Β : Α. Πρέπει να βγάλουμεκαι σφραγιδα δηλαδή. 
(σε κλάσματα δευτερολέπτου βρέθηκα ανάμεσα σε έμφραγμα και ανεύρυσμα...! 
Διατυρώ την ψυχραιμία μου παρόλα αυτά και προσπαθώ να βγάλω άκρη...)
Εγώ : Αυτό τώρα μου το σφραγίζετε κατευθείαν και το παίρνω πίσω τώρα, ή πρέπει να κάνω κάποια αίτηση?
Υπάλληλος Β : Ε, ας κάνουμε μια αίτηση καιαιαι...θα προωθηθεί το ζήτημα.
(αόριστη και αγχωτική η απάντηση του)  

Συμπληρώνω την αίτηση. Και την πάω μαζί με το Δελτίο Διαμαρτυρίας σε ένα άλλο γραφείο εκεί απέναντι για να μου το πρωτοκολλήσουν.
 
Εγώ : Καλημέρα. Θελω να θεωρήσω ένα Δελτίο Διαμαρτυρίας και μου είπαν να συμπληρώσω μαζί μια αίτηση και να την πρωτοκολλήσω...

Υπάλληλος Γ : ...
(εγκεφαλικό στανταράκι η υπάλληλος)
Εγώ : Εδώ ειναι το πρωτόκολλό, σωστά?

Υπάλληλος Γ : Ναι, αλλά δεν κατάλαβα...θέλετε να πρωτοκολλήσετε μια αίτηση για να διαμαρτυρηθείτε?


Οι τρόποι καλής συμπεριφοράς μου, εκβιάστηκαν από την υπομονή μου και έφυγα όσο το δυνατόν γρηγορότερα από εκεί.

30 φύλλα τριπλότυπα είναι. Πόσο χρόνο να τους δώσω πριν τους αρχίσω στα τηλέφωνα? Μια βδομάδα?! Μπααα...πρέπει να βγάλουν και σφραγίδα. Θα τους δώσω 10 μέρες.


Υ.Γ. : Το οτι θα περνούσα τέτοια ταλαιπωρία για να μπορεί μετά να μου διαμαρτυρηθεί κάποιος, σημαίνει τουλάχιστον οτι ζούμε σε κράτος με δημοκρατικό πολίτευμα. Ας μην εξετάσουμε το IQ των πολίτων στην παρούσα φάση!

Largοσύνες...!

Ο πατέρας καιρό τώρα, αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα με τη μέση του, σε συνδιασμό με το δεξί του γόνατο. Ακούει για εγχειρήσεις που γίνονται στη μέση, αλλά διστάζει να το πάρει απόφαση, γιατί σκέφτεται το ενδεχόμενο αποτυχίας της επέμβασης.

Βρεθήκανε λοιπόν με ένα γνωστό του τις προάλλες, τον κυρ Στέλιο, ο οποίος του ρίχνει και καμιά 10ριά χρονάκια, και ο οποίος έχει κάνει εγχείρηση στη μέση πριν 1-2 χρόνια και τώρα είναι περδίκι.

Σε μια στιγμή λοιπόν, κ ενώ ο κυρ Στέλιος στεκόταν όρθιος, πάει να βγάλει ένα χαρτί από την τσέπη του και του πέφτει ένα 20ευρω. Χωρίς δεύτερη σκέψη, σκύβει, το πιάνει, σηκώνεται όρθιος και το βάζει πίσω στην τσέπη του.
Ο πατέρας τον κοιτάει αποσβολωμένος.

Πατέρας : Τι έκανες εκεί?
Κυρ Στέλιος : Τι εννοείς? Μου έπεσε το 20ρικο και το μάζεψα.
Πατέρας : Έτσι απλά? Σκύβεις και το πιάνεις?
Κυρ Στέλιος : Ε, ναι! Εσύ δηλαδή τι θα έκανες?
Πατέρας : Εισαι σοβαρός που θα σκύψω εγώ? Θα δώσω 5 ευρώ σε κάποιον να μου το σηκώσει...!

Συμπεράσματα :

1) Ο πατερας έχει σοβαρό πρόβλημα με τη μέση, το οποίο απαιτεί άμεση αντιμετώπιση.
2) Ο πατέρας έχει σοβαρό θέμα largοσύνης, το οποίο απαιτεί άμεση εκμετάλλευση!

ΑΜΑ...!

Έχοντας ολοκληρώσει ένα πάκο λογιστική και γραφειοκρατική δουλειά για δυο ατομικές επιχειρήσεις, και επειδή οι καιροί είναι κάπως περίεργοι και έχουν ξαμοληθεί όλοι και κάνουν ελέγχους, είπα κι εγώ να στείλω τα χαρτιά αυτά να υπάρχουν στην έδρα των επιχειρήσεων (60 χλμ. μακρυά) και να μην τα κρατήσω για να τα βαστάω εγώ εκεί όόόταν θα πάω.

Τα έβαλα λοιπόν κάτω και άρχισα να γράφω σημειωματάκια και να κολλάω αδιακρίτως post-it, για να εξηγήσω στον αδερφό τι να κάνει με το καθένα, τι να υπογράψει ο ίδιος, τι να δώσει σε ποιόν και δε συμμαζέυεται...!

Μόλις τελείωσα, και έχοντας τσεκάρει τα πάντα 2 φορές, παίρνω τον αδερφό τηλέφωνο...:

Εγώ : Θα σου στείλω με το θείο όλα τα χαρτία που σου είπα τις τελευταίες 2 μέρες. Σου έχω γράψει αναλυτηκότατα σημειώματα και post-it Για το τι θα κάνεις με το καθένα, τι θα υπογράψεις, τι θα δώσεις σε ποιόν και τα λοιπά. Επίσης, μιας και δεν έχω εδώ το βιβλίο προσλήψεως του ΙΚΑ, συμπλήρωσε εσύ σε μια γραμμη τα στοιχεία της Μαρίας και μια με αυτα της Αννας και πές τους να υπογράψουν στην τελευταία στήλη, δίπλα στο όνομα της η καθεμία.........εντάξει?
Αδερφός : Εντάξει.
Εγώ : Αν κολλήσεις πουθενά, πάρε με τηλέφωνο, εντάξει?
Αδερφός : Εντάξει.

Αυτά συνέβησαν κατά τη 9.30 πρωινή ώρα.
Δώδεκα ώρες αργότερα, και ενώ είχε βραδυάσει για τα καλά, άρχισα να ανησυχώ. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση από τον αδερφό όλη μέρα.
Του χτυπάω τηλέφωνο.

Εγώ : Έλα...όλα καλά?!?
Αδερφός : Καλά.
Εγώ : Κανένα πρόβλημα με τα χαρτιά?
Αδερφός : Όχι, όλα καλά. Μονοοοο...ένα σημείο δεν κατάλαβα......
Εγώ : Ποιό?
Αδερφός : Στο βιβλίο πρόσληψης του ΙΚΑ...εκεί που λέει "ΑΜΑ"...τι εννοεί? ΑΜΑ θέλω το συμπληρώνω? ΑΜΑ θέλω υπογράφω? ΑΜΑ...τι?
Εγώ : "Α.Μ.Α." ρε Γιώργο..."Αριθμός Μητρώου Ασφαλισμένου"......

Το τι σιγουριά νιώθω για το ότι όλα έχουν στεφθεί με επιτυχία......ΤΟ ΤΙ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΝΙΩΘΩ!!!

Πολύπλοκη τεχνολογία!

Ένα ζευγάρι πελατών μου είναι από το εξωτερικό. Εχουν ορίσει ένα δικηγόρο εδώ στην Ελλάδα για να διεκπαιρεώνει τις όποιες υποθέσεις τους.
Θέλωντας να ολοκληρώσω μια υπόθεση που μου είχαν αναθέσει, αφού επικοινώνησα τηλεφωνικώς με τον δικηγόρο, του έστειλα και ένα εμαιλ με κάποια έγγραφα που ήθελα να μου συμπληρώσει και να μου υπογράψει ο ίδιος ως πληρεξούσιος τους.
Κατόπιν αυτού λοιπόν, λαμβάνω ενα τηλεφώνημα από το δικηγόρο :

Δικηγόρος : ...  
Εγώ : ...
Δικηγόρος : ...και για τους δυο?
Εγώ : Ναι, θέλω να μου συμπληρώσετε και να μου στείλετε τα 2 έντυπα που σας εστειλα με το εμαιλ και για τους δυο.
Δικηγόρος : Μα...μου τα στείλατε μόνο μια φορά...
Εγώ : ... ... ?!

Τελικά τη Νομική την έχω στο τσεπακι μου. Μόνο να το αποφασίσω...!

Κόλλημα...

Και δεν έχει σχέση με παντρολογήματα...!!

Καθήκοντα Μητέρας

Μητέρα : Μέλος του ανθρώπινου είδους, που μόλις αποκτήσει απογόνους κάνει σκοπό της υπόλοιπης ζωής του να τους καλοπαντρέψει καινα αποκτήσει εγγόνια.

Η δικιά μου έχει επίσης το χάρισμα να μην παραδέχεται ποτέ οτι κάνει λάθη και ότι μα ότι λέει να είναι πάντα το σωστό.

Για του λόγου το αληθές...πήγα σήμερα στο σπίτι για μεσημεριανό. Μπαίνω στην κουζίνα να πιω λίγο νερό πριν φάω και ακούω κάτι "κριτσι-κρίτσι". Ανάβω το φως και βλέπω την κουζίνα τίγκα στο ρύζι. Ρύζι στο πάτωμα, ρύζι στο χαλάκι, ρύζι στον πάγκο, ρύζι πάνω στην ηλεκτρική κουζίνα, ρύζι στο νεροχύτη και δε συμμαζέυεται.
Άρχισα να φτιάχνω ένα σενάριο στο μυαλό μου για τι τι μπορεί να έγινε και για να το επιβεβαιώσω κοιτάω να δω τι φαγητό είχαμε. Σπανακόρυζο. Μάλιστα. Άρα τρύπησε το σακουλάκι του ρυζιού και η μητέρα δεν το πήρε είδηση.

Επειδή όμως ότι στραβό και να γίνει, κατά 96 % φταίω εγώ, αποφάσισα να τη φωνάξω και να δει με τα ίδια της τα μάτια τι είχε γίνει προτού εμφανιστώ εγώ στο σπίτι, για να μη βγει πάλι οτι εγώ φταίω για ότι έγινε.

Φωνάζω λοιπόν τη μητέρα μέσα στην κουζίνα. Έρχεται.

Εγώ : Σαν να έγινε κάτι περίεργο εδώ μέσα, δε νομίζεις?!

Κοιτάζει ολούθε...πάνω...κάτω...δεξά...αριστερά...το επεξεργάζεται 3 δευτερόλεπτα και γυρίζει και με αποσβολώνει...

Μητέρα : Εμ...αφού εσύ δεν πρόκειται να παντρευτείς, είπα κ γω να ρίξω έτσι ρύζι μπας και δει λίγο χαρά αυτό το σπίτι...!

Έεεεετσι...για να μάθω να είμαι ανυποψίαστη και να νομίζω οτι θα τη βγάλω καθαρή...!!

Ξεκάθαρα μηνύματα!

Έεεεεετσι έτσι.......γιατί και η ευγένεια έχει τα όρια της...!